Ur. 7 września 1934 r. w Kaźmierzu. W 1958 roku ukończył studia na AWF w Poznaniu ze specjalnością rehabilitacji. Następnie podjął pracę w Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci Niewidomych w Owińskach pod Poznaniem w charakterze nauczyciela. W latach 1968-1981 pracował w administracji szkolnej. Od roku 1981 do 1989 pełnił funkcję dyrektora Ośrodka. Człowiek, którego nazwisko w środowisku niewidomych stało się legendą.

    W Ośrodku w Owińskach do tej pory przekazywana jest historia o niesłychanie dobrym człowieku, jakim był i jest nadal Edmund Oses. Niezwykle skromny człowiek, który jako pierwszy na świecie zaczął uprawiać czynną turystykę z dziećmi niewidomymi. Zawsze chętnie i cierpliwie opowiadający swoim podopiecznym jak wygląda każde źdźbło trawy, gdzie leży jaki kamień czy też, co tak pięknie pachnie. W roku 1960 jako pierwszy na świecie nauczył dzieci niewidome tańca. Za swoją postawę, za wielką miłość okazywaną bliźnim na wniosek napisany przez dzieci niewidome (pierwszy w świecie wniosek napisany pismem punktowym dla niewidomych) został Kawalerem Orderu Uśmiechu. Jest też założycielem pierwszego w Polsce Klubu Kawalerów Orderu Uśmiechu. Po przejściu na emeryturę dalej prowadził zajęcia rehabilitacji wzroku w szkole integracyjnej w Poznaniu. Jest autorem ponad trzydziestu publikacji o nauczaniu i wychowaniu dzieci niewidomych. Debiutował jako pisarz w roku 1997. W swojej pierwszej książce „Bliżej Nieba” opisał wspomnienia z pracy z dziećmi niewidomymi. Jako pisarz w swoich książkach wiele miejsca poświęca też swojej ukochanej miejscowości, czyli Kaźmierzowi. Właśnie wspomnienia z Kaźmierza zawarł w tomiku wierszy zatytułowanym "Pokłon tej ziemi", tomiku wspomnień "W cieniu kaźmierskiego kościoła" oraz książce pisanej gwarą szamotulską "Kaźmiyrskie ściyżki". Edmund Oses jest również Laureatem Nagrody Specjalnej Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, odznaczony medalami: „Labor omnie vicit”, „Dobry Samarytanin” i „Za szczególne zasługi dla gminy Kaźmierz”. Edmund Oses zmarł nagle 8 maja 2020 roku, pochowany został na cmentarzu Miłostowskim w Poznaniu.