Zadziwiające również, że w drugim przypadku zabrakło nawet „lokalnych polityków”, którzy tuż przed wyborami z pewnością biliby się o miejsca w pierwszym rzędzie. Czy w taki sposób mamy zachęcać dzieci i młodzież do pielęgnacji patriotyzmu ? Jak czuje się młody człowiek, który godzinami przygotowuje program artystyczny tylko po to, aby obejrzała go kilkuosobowa grupa. Szkoda, że nawet rodzice nie dostrzegli potrzeby obejrzenia tego, co ich pociechy przygotowały na jedno z najważniejszych świąt państwowych. Dobrze, że mimo wszystko jest jednak wśród nas garstka patriotów, którzy nadal czują potrzebę wyrażenia wdzięczności naszym przodkom za podarowaną nam wolność i niepodległość, polecając ich dusze Bogu. Wielki nacisk kładę na słowo „podarowaną”, bo nie musieliśmy sami o nią walczyć. Jednak w narodzie utarło się, że jeżeli coś jest darowane to chyba niewarte uwagi. Lepiej w dniu wolnym od pracy naprawiać samochody, robić porządki w ogródkach niż świętować i wyrażać swoją radość z tego, że żyjemy w czasach względnego pokoju na świecie. Iluż to ludzi na świecie ginie każdego dnia walcząc o niepodległość swojego narodu, a my nie potrafimy cieszyć się z wolności. Wracając do naszych lokalnych obchodów Święta Niepodległości na uwagę zasługuje świetne przygotowanie kaźmierskich dzieci, które pod opieką p. Anny Kubiak i p. Roberta Winieckiego zafundowały nam ciekawą lekcję historii. Wiersze przeplatane pieśniami patriotycznymi podnosiły rangę przedstawionych wydarzeń. Mnie osobiście bardzo zachwyciła piosenka Marka Grechuty „Ojczyzna” w wykonaniu chórku p. Roberta. Po występie dzieci przyszedł czas na wspólny śpiew. Przy akompaniamencie p. Waldka Hermanna i wsparciu p. Piotra Pospiesznego oraz proboszcza ks. Krzysztofa Musiała uczestnicy spotkania zaśpiewali wspólnie kilka pieśni patriotycznych. Na zakończenie wszyscy uczestnicy spotkania w Gminnym Ośrodku Kultury poczęstowani zostali Świętomarcińskimi rogalami, które ufundowała „Cukiernia Rodzinna” z Kaźmierza. Myślę, że dobrym zakończeniem tego artykułu będzie fragment tekstu wspomnianego utworu M. Grechuty:
" Bez historii, mowy, sztuki,
Bez mądrości tej z nauki,
naród się zamieni w bezimienny kraj,
dziś Ojczyzna jest w potrzebie,
czeka ciebie, wierzy w ciebie,
tysiąc lat historii patrzy w serce twe ".
