Po kilkunastu latach rozpoczął studia zaoczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na Wydziale Filologii Polskiej, po ukończeniu, których w roku 1977, uzyskał tytuł magistra filologii polskiej. W latach 1960-1963 pracował w Szkole Rzemiosł Budowlanych w Poznaniu - jako wychowawca internatu i nauczyciel śpiewu. W związku z niskimi w owych czasach zarobkami w szkolnictwie i pogarszającej się sytuacji materialnej rodziny zmieniał pracę zatrudniając się w Spółdzielni „Mechaników” w dziale administracji, a następnie - w Fabryce Łożysk Tocznych w Poznaniu, by ponownie wrócić do szkolnictwa w 1966 r. Otrzymał wówczas posadę kierownika internatu, nauczyciela języka polskiego oraz instruktora muzyki i śpiewu w Państwowym Technikum Rolniczym w Starym Tomyślu. We wspomnianej szkole powołał do życia kilka zespołów muzycznych i wokalnych, z którymi odniósł wiele sukcesów. W sierpniu 1969 r. przeniósł się do Wierzenicy w powiecie poznańskim, gdzie kierował szkołą podstawową i uczył tamtejszą młodzież, skupioną w zespołach instrumentalnych i wokalnych, muzyki i śpiewu. Z powodu śmierci matki Janiny w 1974 r. i pogarszającego się stanu zdrowia ojca Stanisława, Zbigniew przeniósł się z rodziną do Kaźmierza. W tutejszej Szkole Podstawowej objął funkcję zastępcy dyrektora, a później nauczyciela języka polskiego i muzyki. Tutaj założył chóry szkolne i zespoły wokalne, którymi sam kierował. Zdobywały one wielokrotnie pierwsze miejsca w regionie szamotulskim i rejonie poznańskim, reprezentując także Wielkopolskę w konkursach międzywojewódzkich. Na skutek nasilających się dolegliwości w postaci astmy oskrzelowej 1 września 1991 r. Z. Tobis przeszedł na emeryturę pracując nadal w wymiarze kilku godzin w szkole jako nauczyciel śpiewu.

   Wcześniej w roku 1978 w Kaźmierzu powołał do życia chór męski, który połączono w roku 1982 z chórem żeńskim prowadzonym przez ówczesnego Naczelnika Gminy Adolfa Pisarczyka. W ten sposób reaktywowany został istniejący dawniej Chór Mieszany im. Stanisława Moniuszki. Chórem tym Zbigniew Tobis dyrygował do końca swojego życia. Tak jak kiedyś za dyrygentury ojca Stanisława Tobisa tak i za dyrygentury Zbigniewa praca z „Moniuszką” przynosiła wiele pozytywnych efektów. Zbigniew Tobis w przeszłości był członkiem wielu organizacji społecznych i sportowych. Od 1961 r. należał do Związku Nauczycielstwa Polskiego. Za pracę zawodową i społeczną został uhonorowany wieloma dyplo­mami, medalami, odznakami, odznaczeniami resortowymi i państwowymi. Otrzymał: Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Odznakę Honorową „Zasłużony Działacz Kultury”, Złotą Odznakę z Laurem - przyznaną przez Polski Związek Chórów i Orkiestr w Warszawie, Medal ze Złotą Wstęgą za Wybitne Zasługi dla Gminy Kaźmierz - nadany przez Radę Gminy Kaźmierz 16 stycznia 1999 r.

   W roku 1960 Zbigniew Tobis zawarł związek małżeński z Haliną Jankowską. Z tego związku urodziło się dwoje dzieci - bliźniaki: Małgorzata i Przemysław (1961). Małgorzata – Prawnik, Przemysław – Weterynarz.  Zbigniew Tobis zmarł 22 marca 2001 r., pochowany został na cmentarzu parafialnym w Kaźmierzu.

 
*w materiale wykorzystano informacje zawarte w książce Romualda Krygiera "Ich ślad na Ziemi Szamotulskiej"
* fotografia ze zbiorów p. Haliny Tobis

Jerzy Oses

We use cookies

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.