Józef Kubala urodził się 23.10.1897 r. we wsi Ostoje we Wrocławskiem. W roku 1914, w chwili wybuchu I wojny światowej, wcielony został do armii niemieckiej. Walczył na różnych frontach gdzie, aż trzy razy był ranny. Już po wojnie, w roku 1919 przeprowadził się do Polski (rodzinna wieś przecięta została granicą państwową), w tym samym roku wstąpił do szkoły podchorążych w Poznaniu i uzyskał stopień kaprala.
Przez czternaście miesięcy walczył w wojnie polsko - bolszewickiej; jednak dopiero w 1997 roku, kiedy skończył 100 lat, uzyskał uprawnienia kombatanckie. Po wojnie ożenił się z Heleną Mocek z Kaźmierza, a w rok później (1922 r.) wyjechał w poszukiwaniu pracy do Francji. Do 1934 r. pracował tam jako palacz w hucie. Po powrocie do kraju, za zarobione pieniądze kupił gospodarstwo rolne w Nowej Wsi k. Kaźmierza, które prowadził do 1972 r., tj. do momentu, kiedy przekazał je na Skarb Państwa w zamian za rentę. Kilkadziesiąt lat był też członkiem Ochotniczej Straży Pożarnej w Kaźmierzu.
Był również Radnym Gminnej Rady Narodowej, członkiem Kółka Rolniczego, członkiem Rady Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska. Przez resztę swojego życia mieszkał w Kaźmierzu u swojej wnuczki, Heleny Oses, ciesząc się ciągle dobrym samopoczuciem. Wychował dwóch synów i jedną córkę, doczekał się dziesięciu wnuków, czternastu prawnuków i czterech praprawnuków.
Zmarł w Kaźmierzu 21 stycznia 1999 r. w wieku 101 lat
J. Oses