Ur. 17 listopada 1930 r. w Kaźmierzu syn Kazimierza i Anny zd. Zimna. Ojciec był bezrolnym chłopem, który po wyzwoleniu dorobił się 1 ha ziemi oraz pasieki pszczelej, co stanowiło źródło utrzymania jego rodziny. Adolf Pisarczyk miał cztery młodsze siostry Elżbietę, Lubomiłę, Antoninę i Różę. Do roku 1939 Adolf ukończone miał 2 klasy Szkoły Powszechnej. W 1940 r. został zabrany ze szkoły niemieckiej, do której uczęszczał przymusowo i skierowany jako parobek do folwarku w Nowej Wsi. Pracował tam jako robotnik w folwarcznym ogrodzie oraz uczył się stolarki i krawiectwa. Od roku 1944 pobierał potajemnie naukę u miejscowej akuszerki Marii Musiał. W 1945 roku zdał egzamin wstępny do Gimnazjum im. Piotra Skargi w Szamotułach.
Świadectwo maturalne zdobył we Wrocławiu w roku 1950 jako ekstern. Zmuszony do rezygnacji z normalnej nauki koniecznością zarobkowania. W tym okresie był czynnym harcerzem pełniąc funkcje zastępowego, drużynowego, instruktora hufca VII w Poznaniu ds. modelarstwa lotniczego i instruktora Komendy Chorągwi w Poznaniu. Zdobył tytuł wyczynowego pilota szybowcowego. Studia na wydziale Filozoficzno - Historycznym Uniwersytetu Poznańskiego rozpoczął w roku 1950. Tam jako członek ZMP pełnił funkcje związane z życiem kulturalnym tej organizacji na uczelni. W czasie studiów ożenił się z małżeństwa tego miał troje dzieci; córki Dorota (1953) i Małgorzata (1955) oraz syn Piotr (1956). Od roku 1953 pracował jako wychowawca na terenie różnych placówek w Poznaniu. W roku 1955 Adolf Pisarczyk otrzymał tytuł magistra historii. Pracę zawodową rozpoczął w roku 1955 jako nauczyciel historii i śpiewu w Szkole Podstawowej nr 6 w dzielnicy Poznań - Wilda. W 1957 roku podjął naukę w Szkole Muzycznej im. Karola Kurpińskiego w Poznaniu a w 1959 roku zdał egzamin konkursowy do Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej na wydział IV.
W 1960 roku awansował na stanowisko z-cy kierownika Szkoły Podstawowej nr 23 w Poznaniu. Funkcję kierownika Szkoły Podstawowej nr 49 w Poznaniu objął w roku 1961. W roku 1962 roku uzyskał tytuł zawodowy dyplomowanego artysty muzyka i magistra sztuki. W 1971 r. został powołany na stanowisko kierownika Wydziału Oświaty i Kultury przy Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej Pozna - Wilda. Był również dyrektorem IV Liceum Ogólnokształcącego w Poznaniu (01.09.1975 - 30.09.1978). 17 grudnia 1974 roku Adolf Pisarczyk ukończył dwu semestralne Studium Podyplomowe Organizacji i Zarządzania Szkolnictwem Instytut Pedagogiki Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Z dniem 1 grudnia roku 1978 powołany został przez Wojewodę Poznańskiego Stanisława Cozasia (Wojewoda Poznański w latach 1975 - 1981)na stanowisko Naczelnika Gminy w Kaźmierzu.
Następnie w roku 1990 Uchwałą Rady Gminy w Kaźmierzu zatwierdzony zostaje na stanowisko Wójta Gminy Kaźmierz. Od roku 1979 przez okres trzech lat do 1982 prowadził jako dyrygent chór żeński w Kaźmierzu. Zarówno jako naczelnik jak i później jako wójt zapoczątkował wiele spraw związanych z rozwojem naszej gminy. To za kadencji Adolfa Pisarczyka rozpoczęto budowę oczyszczalni ścieków, podjęto prace nad telefonizacją i gazyfikacją gminy Kaźmierz. Powstała kanalizacja na terenie Kaźmierza i położono asfalt na ulicach osiedlowych na osiedlu pomiędzy ulicami Szamotulską i Reja.
Dzięki jego staraniom rozpoczęto budowę nowego Ośrodka Zdrowia (dokończoną przez jego następcę W. Włodarczaka), wybudowano pierwszą stację benzynową CPN, w niespełna rok wyburzono stary i na starych fundamentach wzniesiono nowy budynek Urzędu Gminy rozbudowany o salę ślubów dla Urzędu Stanu Cywilnego. Warto tutaj dodać, że podczas budowy nowego Urzędu Gminy urząd tymczasowo mieścił się w biurowcu dawnej Spółdzielni Kółek Rolniczych w Kaźmierzu przy ul. Dolnej a ówcześni pracownicy urzędu w czynie społecznym wykonywali wiele prac przy budowie i adaptacji nowego budynku. Zresztą w owych czasach urzędników można było spotkać często przy innych pracach społecznych jak, chociażby widocznym na zdjęciach poniżej sadzeniu kwiatków na terenia Kaźmierza przed świętem 1-go Maja w roku 1978. 
Pobudowano też w miejscu dawnych budynków gospodarczych nowy budynek dla Służby Rolnej i pierwszą Aptekę. Obecnie w budynkach tych znajduje się posterunek policji i Ośrodek Pomocy Społecznej. W pomieszczeniach biurowych w nowym budynku warunki pracy były nie porównywalnie lepsze od tych sprzed roku. Adolfowi Pisarczykowi przypisać można jeszcze rozpoczęcie budowy Szkoły Podstawowej w Gaju Wielkim, Budowę Przedszkola w Bytyniu, budowę mostów w Kiączynie i na drodze do Młodaska, budowę Strażnic OSP w Sokolnikach Małych, Radzynach i Kopaninie oraz rozpoczęcie budowy świetlicy w Dolnym Polu. Dzięki Jego zaangażowaniu wybudowana została na potrzeby miejscowej OSP nowa strażnica przy ul. Topolowej.
Wiele rozpoczętych przez niego inwestycji kontynuował i dokończył Jego następca dr Wiesław Włodarczak, który w owym czasie był Sekretarzem Gminy. Adolf Pisarczyk w roku 1986 jako naczelnik gminy prowadził naszych mieszkańców w Telewizyjnym Turnieju Gmin „Kaźmierz – Budzyń”. Jako urzędnik Adolf Pisarczyk był bardzo sympatycznym człowiekiem. Chętnie uczestniczył we wszystkich wydarzeniach kulturalnych i społecznych na terenie naszej gminy. Człowiek pełen nowych pomysłów bardzo lubiany przez swoich poddanych, czyli pracowników Urzędu Gminy. Dla pracowników organizował również imprezy rekreacyjne między innymi zawody sprawnościowe, czy wyjazdy na grzybobranie. Starał się, aby jego poddani tworzyli zgrany zespół coś w rodzaju urzędniczej rodziny. Za swoje zasługi w pracy społecznej odznaczony został m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi, Odznaką Tysiąc Lecia Państwa Polskiego, Odznaką Honorową Miasta Poznania (1968), Złotą Odznaką Towarzystwa Krzewienia Kultury Świeckiej, odznaką Przyjaciela ZHP i dwoma medalami Rady Postępu Pedagogicznego (1968 i 1970), Złoty Krzyż Zasługi (1975), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1978), Zasłużony Działacz Ligi Obrony Kraju (1979), Odznaka Honorowa za zasługi dla rozwoju woj. poznańskiego, Krzyż Kawalerski 1984, Medal 40 lecia Polski Ludowej (1985), Złota Odznaka ZNP (1974).
Adolf Pisarczyk we wrześniu roku 1991 poddał się operacji serca, której niestety nie przeżył. Zmarł 24 września 1991 r. pochowany został na miejscowym cmentarzu parafialnym.
Jerzy Oses
Podziękowania dla p. Wandy Krystkowiak, Łucji i Edwarda Giec, Heleny Oses, Lucyny Gawłowskiej, Stanisława Kłosa za pomoc w przygotowaniu materiału i udostępnienie fotografii
Poniżej mix zdjęć przedstawiających pracowników UG w Kaźmierzu w latach 80-tych XX w. m.in. w biurach, przy pracach społecznych i uczestniczących w konkurencjach Turnieju Gmin.
