Ur. 01.11.1898 r. w Kaźmierzu, syn Jana i Łucji zd. Kasior, mieszkał w Nowej Wsi. W czasie I wojny światowej został wcielony do wojska niemieckiego, walczył na froncie francusko – niemieckim. Ranny w głowę i prawą nogę, trafił do szpitala wojskowego. 17.01.1919 r. wrócił do Kaźmierza. 21.01.1919 r. zgłosił się do Franciszka Przybylskiego w Szamotułach, wraz z kolegami z Kaźmierza i Nowej Wsi, gotowy przystąpić do Powstania Wielkopolskiego. Ochotnicy otrzymali zadanie gromadzenia broni w miejscowościach: Szczepankowo, Obrzycko, Słopanowo, Rudki i Ostroróg. Zarekwirowali Niemcom karabiny, amunicję i granaty ręczne. Z 1 Kompanii Szamotulskiej przydzielony do 1 Pułku Artylerii Polowej, stacjonującego na Sołaczu w Poznaniu, w którym rozpoczął służbę 08.02.1919 r. Walczył na odcinku Wolsztyn – Zbąszyń.
Po zakończeniu powstania pozostał w służbie czynnej Wojska Polskiego do 18.07.1921 r. W okresie międzywojennym pracował we Francji. Po powrocie do Kaźmierza poszedł w ślady ojca i został stelmachem, czyli kołodziejem – wyrabiał i naprawiał drewniane koła oraz inne części do wozów, powozów, bryczek, prowadząc warsztat tuż obok kaźmierskiego rynku. 24.02.1972 r. mianowany na stopień wojskowy podporucznika. Był najdłużej żyjącym powstańcem wielkopolskim w gm. Kaźmierz.19.02.1983 r. w trakcie uroczystości w Szkole Podstawowej w Kaźmierzu przekazał do Izby Pamięci Narodowej sztandar Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej 1914-1919 Koło Kaźmierz, który w 1936 r. ufundowało kaźmierskie społeczeństwo. Uchwałą Rady Państwa nr: 12.06-0.951 z dnia 06.12.1957 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Ponadto uhonorowany: Odznaką Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich, Odznaką Pamiątkową Frontu Litewsko – Białoruskiego, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 23.03.1991 r., pochowany na cmentarzu parafialnym w Kaźmierzu, w 2006 r. ekshumowany i pochowany na ul. Nowina w Poznaniu.