Informacje o osobach, które miały pozytywny wpływ na rozwój gm. Kaźmierz. Jeżeli posiadasz informacje o takich osobach ze swojej rodziny lub z grona znajomych, zadzwoń 603811891, lub napisz j.oses@op.pl
Kaźmierskie Osobistości
Ewa Hartwich 1964-2021
Wspomnienie zmarłej podczas mowy pogrzebowej p. Sylwii Zagórskiej. Ewa Hartwich, z domu Grześkowiak, całe życie była związana z gminą Kaźmierz. Urodziła się 27 listopada 1964 r. Dzieciństwo spędziła w Komorowie, w domu, z którego widziała jezioro Bytyńskie. Kochała przyrodę i tę miłość zaszczepiała w sercach swoich wychowanków. Przez 16 lat pracowała, jako nauczycielka edukacji wczesnoszkolnej, w Szkole Podstawowej w Sokolnikach Wielkich (1985 – 2001), przez 7 lat w Przedszkolu w Kaźmierzu (2001 - 2008) i przez 13 lat w Szkole Podstawowej im. Marii Dąbrowskiej w Kaźmierzu (2008-2021). Zostanie w naszej pamięci jako osoba bardzo rodzinna, nauczycielka z powołania, obowiązkowa, pracowita, całym sercem oddana najmłodszym dzieciom. Dla obecnych tu uczniów z klasy 2b, 5d i 8d pierwsze wspomnienie o szkole, to wspomnienie Pani Ewy, która była ich pierwszą wychowawczynią. Pani Ewa była też moją pierwszą wychowawczynią w Szkole Podstawowej w Sokolnikach Wielkich. Swoim życiem świadczyła o prawdzie słów św. Pawła: „Nikt z nas nie żyje dla siebie”. My, wychowankowie Pani Ewy, współpracownicy, rodzice uczniów, wszyscy tu zgromadzeni, jesteśmy Jej wdzięczni za dobroć, życzliwość, pomoc, której nikomu nie odmawiała. W naszej ostatniej rozmowie, sprzed dwóch tygodni, kiedy czuła się już bardzo chora, powiedziała: „Starałam się dać dzieciom to, co najlepsze”. Jako wychowanka i dyrektor Pani Ewy, podpisuję się pod tymi słowami. Dobro rodziny i dobro dzieci, to były wartości, jakimi w życiu się kierowała. Jej śmierć jest wielką stratą dla naszej szkolnej społeczności.
Sylwia Zagórska, dyrektor SP w Kaźmierzu
Ewa Hartwich zmarła 7 września 2021 roku, w wieku 57 lat i pochowana została 9 września na cmentarzu parafialnym w Kaźmierzu.
Władysław Gałka
Urodził się w Pawłowie, dawne województwo kieleckie. Czas okupacji spędził w pobliskich Wronkach i okolicach. W roku 1950 ukończył Państwowe Liceum Rolnicze w Bojanowie. W tym samym roku podjął swoją pierwszą pracę w charakterze agronoma w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej Młodasko. Następnie do 1957 roku pracował w Ostrorogu. W latach 1957-1972 pełnił funkcję prezesa w Powiatowym Związku Kółek Rolniczych w Szamotułach. Za jego prezesowania w wielu miejscowościach powiatu szamotulskiego powstała znana sieć Baz Kółkowych. W tym samym czasie powstał „Dom Chłopa” w Szamotułach i Ośrodek Wypoczynkowy dla pracowników Kółek Rolniczych w Chojnie.
Franciszek Filipiak 1898-1981
Franciszek Filipiak - syn Stanisława i Anny zd. Stachowiak urodził się 30 września 1898 roku w Osowie pow. Oborniki. Został wcielony do armii pruskiej - goniec dowódcy kompanii. Walczył pod Verdun. Brał udział w powstaniu wielkopolskim na odcinku czamkowsko-wieleńskim, oddział por. Sulerzyckiego. Stopień: podporucznik mianowany. Po powstaniu wstąpił do tworzonej armii polskiej i walczył w wojnie bolszewickiej, doszedł aż do Baranowicz (obecnie teren Białorusi). Był typem wędrownika, wrócił do Margonina. Tam poznał Apolonię Środa, córkę Jana i Valerii zd. Urbańska ur. 30 grudnia 1897 r. w Chawłodno. Franciszek i Apolonia pobrali się w parafii Żoń (pow. Chodzież) we wrześniu 1919 r.
Wojciech Gałężewski 1949 - 2017
Urodzony 30 stycznia 1949 - Naczelnik OSP Kaźmierz, w latach 1982-2000 Komendant Gminny OSP Kaźmierz. Za swoją działalność odznaczony został wieloma medalami i odznaczeniami: Wzorowy Strażak; brązowym, srebrnym, złotym (dwukrotnie) medalem „Za Zasługi Dla Pożarnictwa”; „Za Zasługi w Rozwoju Województwa Poznańskiego”; Honorowym Medalem im. Bolesława Chomicza oraz najważniejszym odznaczeniem dla strażaka „Złotym Znakiem Związku OSP RP”. Zmarł 16 stycznia 2017 r. pochowany na cmentarzu parafialnym w Kaźmierzu.
Edward Pielucha 1935-2020 - nauczyciel
Wieloletni nauczyciel w Szkole Podstawowej w Kaźmierzu. Urodzony 11 października 1935 r. był mieszkańcem Sokolnik Małych. Szkołę Podstawową ukończył w Sokolnikach Wielkich, następnie rozpoczął naukę w Państwowym Liceum Pedagogicznym w Poznaniu, uzyskując kwalifikacje pedagogiczne. W roku 1955, z nakazu pracy jako młody nauczyciel, rozpoczął karierę zawodową w Śliwnie gmina Kuślin. W 1957 roku objął stanowisko kierownika Szkoły Podstawowej w niedalekiej Trzciance. Pracował tam dziewiętnaście lat, prowadząc zajęcia w systemie klas łączonych. W roku 1976 powrócił w rodzinne strony i przeprowadził się najbliższymi do Kaźmierza. Tutaj rozpoczął pracę w Szkole Podstawowej im. Marii Dąbrowskiej, pracując z najmłodszymi dziećmi oraz ucząc języka obcego w starszych klasach. Systematycznie podnosił swoje kwalifikacje, uzyskując tytuł nauczyciela dyplomowanego. Za swoją pracę był wielokrotnie odznaczany m.in. Krzyżem Zasługi. Na emeryturę przeszedł po 43 latach pracy, pozostawiając po sobie wiele wykształconych pokoleń. Swoją pasję pedagogiczną zaszczepił rodzinie, która pracę zawodową związała z placówkami oświatowymi naszej miejscowości. Edward Pielucha zmarł 5 sierpnia 2020 r. i pochowany został na cmentarzu parafialnym w Kaźmierzu.
autor Sylwia Zagórska OBSERWATOR KAŹMIERSKI NR 4/2020
Zygmunt Płocharz 1932-2012
Działacz społeczny ur. 15.05.1932 r., od 1950 r. związany z Ruchem Ludowym. Początkowo był członkiem Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Od 1982 r. był Wiceprezesem Gminnego Koła ZSL w Kaźmierzu. W 1987 roku został Sekretarzem Gminnym ZSL w Kaźmierzu i sprawował tę funkcję do 1989 r. Po przeobrażeniach w 1990 r. został sekretarzem Polskiego Stronnictwa Ludowego Koło w Kaźmierzu. Był honorowym członkiem PSL. Pan Zygmunt w swojej niezwykle bogatej historii działał m.in. w strukturach Związku Młodzieży Polskiej, Ludowych Zespołach Sportowych, Związku Zawodowym Pracowników Rolnych, Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Rolnictwa, Lidze Obrony Kraju, Polskim Związku Filatelistycznym, Polskim Towarzystwie Archeologicznym i Numizmatycznym, Kółkach Rolniczych i Radzie Nadzorczej Gminnej Spółdzielni SCh. Zygmunt Płocharz był również członkiem Zarządu Związku Kombatantów RP i BWP Koło w Kaźmierzu. Za swoją działalność społeczną w przeszłości otrzymał m.in. Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Za Zasługi dla Ruchu Ludowego im. Wincentego Witosa oraz różne odznaczenia resortowe. Źródło www.kazmierz.pl
Zygmunt Szymański 1922-2007
prof. dr. hab. Aleksander Tobis 1932-2012
Prof. Aleksander Tobis urodził się 6 lutego 1932 r. w Kaźmierzu. Jego rodzicami byli Stanisław Tobis – nauczyciel i kierownik szkoły oraz Janina Tobisowa z domu Jasicka – nauczycielka. W 1955 r. podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego, które ukończył w 1960 r. Promotorem jego pracy magisterskiej, pisanej z zakresu prawa postępowania cywilnego, był prof. Władysław Siedlecki. Od września 1960 r. odbywał aplikację sądową w Sądzie Wojewódzkim w Poznaniu, składając w listopadzie 1962 r. egzamin sędziowski. Profesor był związany z Wydziałem Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu od 1961 r. Zatrudniony najpierw na stanowisku asystenta, od stycznia 1963 r. – starszego asystenta, od października 1967 r. – adiunkta, od września 1972 r. – docenta, od maja 1982 r. – profesora nadzwyczajnego, a od grudnia 1989 r. do przejścia na emeryturę z dniem 1 października 2002 r. – na stanowisku profesora zwyczajnego.
Zbigniew Maciejczyk 1943-2012
Urodzony 22.05.1943 w Munster (Niemcy), jako dziecko zesłanych tam pracowników przymusowych. Od roku 1968 mieszkaniec wsi Chlewiska, gdzie podjął pracę w tamtejszym gospodarstwie wchodzącym w skład Kombinatu Państwowych Gospodarstw Rolnych w Kaźmierzu. Radny Gminy Kaźmierz I i II kadencji. Angażował się w działalność PSL, organizował m.in. spotkania z zarządem głównym. Członek Stowarzyszenia Polaków Poszkodowanych przez III Rzeszę. Działacz społeczny i świetny organizator. W latach 90. ubiegłego stulecia był członkiem (strażnikiem) Straży Ochrony Przyrody. Stał na czele oporu przeciwko powstawania komunalnego wysypiska śmieci dla miasta Poznania na terenie gminy Kaźmierz, które według pomysłodawców miało powstać w okolicy wsi Chlewiska. Współzałożyciel i pierwszy prezes koła 149 PZW w Kaźmierzu. W roku 1992 odznaczony Srebrną Odznaką PZW „ZA ZASŁUGI DLA WĘDKARSTWA POLSKIEGO”.
Wiesław Włodarczak 1951-2015
Wiesław Włodarczak syn Leona i Bronisławy urodził się 30 marca 1951 r. w Szamotułach. Był absolwentem Technikum Kolejowego w Poznaniu, gdzie otrzymał świadectwo dojrzałości. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Odbył aplikację radcowską i ukończył Studium Podyplomowe Samorządu Terytorialnego i Rozwoju Lokalnego na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończył studia doktoranckie na Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu zdobywając tytuł doktora nauk o kulturze fizycznej.
Edmund Oses 1934 - 2020
Ur. 7 września 1934 r. w Kaźmierzu. W 1958 roku ukończył studia na AWF w Poznaniu ze specjalnością rehabilitacji. Następnie podjął pracę w Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci Niewidomych w Owińskach pod Poznaniem w charakterze nauczyciela. W latach 1968-1981 pracował w administracji szkolnej. Od roku 1981 do 1989 pełnił funkcję dyrektora Ośrodka. Człowiek, którego nazwisko w środowisku niewidomych stało się legendą.
ks. bp Tadeusz Werno 1931-2022
Biskup senior diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej.
Ur. 4 sierpnia 1931 w Kaźmierzu jako najmłodszy syn Franciszka i Pelagii zd. Starosta. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1956 w gorzowskiej katedrze Wniebowstąpienia Najświętszej Marii Panny. Po otrzymaniu święceń ks. Tadeusz pełnił funkcje, wikariusza przy parafii katedralnej w Gorzowie (1956-1959), ojca duchownego w Seminarium Duchownym (1959-1960), następnie wikariusza w parafii Św. Jadwigi w Zielonej Górze (1960-1963), referenta wydziału duszpasterskiego Kurii Biskupiej w Gorzowie Wlkp. (1963-1971).
Andrzej Indyka 1942 - 2010 - lekarz
Andrzej Indyka urodził się w Olkuszu 18 maja 1942 r. Od roku 1945 mieszkał w Bielsku-Białej, gdzie w 1960 r. zdał egzamin dojrzałości. Następnie rozpoczął studia na Akademii Medycznej w Poznaniu, które ukończył w 1966 r. Jego kariera lekarska przebiegała następująco:
s. Janina Maćkowiak
Urszulanka SJK. Urodziła się na rok przed wybuchem II wojny światowej we wsi Lubocześnica. Wieś ta leży w bezpośredniej bliskości miasteczka Pniewy, co miało bardzo duży wpływ na dalsze jej życie. To właśnie tu w kościele parafialnym p.w. św. Wawrzyńca została ochrzczona i nadano jej dwoje imion: Halina, Janina. Kiedy zaczęła chodzić do szkoły często wstępowała do tego kościoła na krótką modlitwę. Ojciec Roman z racji zawodu (był kolejarzem), pracował w różnych miejscowościach. Mama Helena zajmowała się pracą w domu i wychowywaniem dzieci, których było aż dziesięcioro. Najmłodszą z nich była właśnie Halina - późniejsza siostra Janina. Naukę w Szkole Podstawowej rozpoczynała w rodzinnej wsi, a od V klasy wzwyż uczyła się w Pniewach.
Henryk Frąckowiak 1929 – 2009
Henryk Frąckowiak urodził się 19 stycznia 1929 r. W Sokolnikach Małych w rodzinie chłopskiej. W czasie okupacji niemieckiej wysiedlony wraz z rodzicami na tereny województwa lubelskiego. Tam podczas wysiedlenia zmarł mu ojciec. Po powrocie z wysiedlenia prowadził z matką gospodarstwo rolne w Sokolnikach Małych. W latach 1951–53 odbył służbę wojskową. Po odbyciu służby wrócił na gospodarstwo i wraz z całą rodziną i gospodarstwem przystąpił do spółdzielni produkcyjnej pełniąc funkcję brygadzisty, a w latach 1954-57 piastował stanowisko przewodniczącego.
Stanisław Wegner 1857-1930
Urodził się dnia 10 kwietnia 1857 r. w majątku Sokolniki Małe leżącym jak to dawniej podawano – nieopodal Szamotuł. Był synem Leona Wegnera, a matką jego była Bronisława Marianna Jarochowska. Wynika z tego, że jego wujkami byli min. Kazimierz Jarochowski oraz jego brat ksiądz Cyprian Wojciech Jarochowski, o których przeczytać można także w naszej rubryce. Stanisław był jedynym chłopcem zrodzonym z Bronisławy i Leona. Natomiast miał on jeszcze trzy siostry: Marię, Wandę i Zofię. Niestety o jego dziecięcych losach nie zachowały się wiarygodne informacje.