Był rok 1988, na stację w Kaźmierzu wjeżdża pociąg relacji Poznań-Gorzów Wlkp. Jakież było zdziwienie osób podróżujących nim, kiedy na stacji zastali taki widok jak na załączonych fotografiach. Zasieki na peronie, przechadzający się żołnierze w niemieckich mundurach i do tego nazwa stacji Posen-Gerber. Niektórych dosłownie zatkało i byli przekonani, że oto wybuchła kolejna wojna. Dopiero po tym, jak wysiedli z pociągu, dowiedzieli się, że tutaj właśnie kręcone są sceny do serialu telewizyjnego pt. „Pogranicze w ogniu”. Pierwsze dziesięć odcinków ukończono w roku 1988, ale ich premiera miała miejsce dopiero w roku 1992. Sceny nakręcone w Kaźmierzu wykorzystano w drugim odcinku serialu. Stacja kolejowa Kaźmierz Wlkp. wykorzystana została jako sceneria do dworca kolejowego Poznań - Garbary z roku 1918. Zdjęcia ze swoich zbiorów udostępnił mi śp. p. Wiesław Włodarczak.

Więcej…

   Problem komunikacyjny miał być rozwiązany po tym wydarzeniu, czyli otwarciu linii komunikacji podmiejskiej nr 102. Zdjęcie z soboty 20 czerwca 1987 r. Rynek w Kaźmierzu i uroczyste przecięcie wstęgi przed wjazdem na przystanek autobusu MPK relacji POZNAŃ OGRODY - KAŹMIERZ. Niestety to już odległa historia.

   Na zdjęciu z roku 1938 „stara” droga przez Bytyń. Czerwoną strzałką zaznaczyłem przebieg obecnej drogi krajowej DK 92. Osoby na zdjęciu od lewej: Joanna Kostrzyńska zd. Antoniewska, Tadeusz Kostrzyński, Maria Antoniewska (Szymańska), Tekla Antoniewska niesie na rękach Józefa Kostrzyńskiego. Fotografię udostępniła p. Maria Szymańska.

Tutaj chciałbym zwrócić Państwa uwagę na to, jak wyglądała w latach 50/60 XX w. droga zwana dzisiaj DK92. Na fotografii z grudnia 1965 r. (udostępnionej przez p. Bronisławę Stachowiak) budynek dawnej poczty konnej z pierwszej połowy XIX wieku w Gaju Wielkim. Warto zwrócić uwagę na drogę – poprzedniczkę obecnej drogi krajowej DK92. Jak widzimy asfalt to wówczas tylko marzenie, droga była brukowana.

   Przedwojenna organizacja użytku publicznego o nazwie Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej (w skrócie LOPP) powstała w 1928 roku, w wyniku połączenia Ligi Obrony Powietrznej Państwa i Towarzystwa Obrony Przeciwgazowej. Organizacja miała zasięg ogólnonarodowy i miała na celu promowanie lotnictwa sportowego, komunikacyjnego i wojskowego. W roku 1935 liczyła półtora miliona osób zrzeszonych w 13761 kół. Liga wydawała własny dwutygodnik "Lot i oplg Polski" oraz miesięcznik "Przegląd Obrony Przeciwlotniczej i Przeciwgazowej". Miała też znaczący udział w rozbudowie lotnisk, szkoleniach lotniczych mechaników i pilotów. Działalność LOPP skierowana była głównie do młodzieży, u której miała wyrobić zrozumienie i poparcie dla rozwoju lotnictwa w naszym kraju. W latach 1933-1939 LOPP zakupiła i przekazała szkołom lotniczym i aeroklubom 326 samolotów oraz znaczną liczbę szybowców, w większości konstrukcji polskiej. Wcześniej, bo już od roku 1919 organizacją polskich lotników sportowych był Aeroklub Polski w Poznaniu, założony 30 października 1919 r.

Więcej…

   Kolejne zdjęcie z lat 70. przedstawia kaźmierski Rynek a na nim rozłożona karuzela i strzelnica. Takie mini wesołe miasteczka zaglądały do nas niegdyś co roku. Karuzelę rozkładano także w Nowej Wsi w parku przy pałacu i w miejscu, gdzie obecnie mieści się fabryka serów. Przy okazji taka informacja dla młodszego pokolenia. W tamtych czasach kiedy nie było smartfonów, komputerów i oczywiście internetu, aby zrobić wrażenie na dziewczynie, wystarczyło zabrać ją na lody lub do wesołego miasteczka. Stawał wtedy gościu przy strzelnicy zapłacił za strzał do papierowego kwiatka. Po zestrzeleniu patyczka z kwiatkiem obsługujący strzelnicę spryskał go tanią wodą kolońską i podał zadowolonej damie. Dodam, że wówczas większa część młodzików była po zasadniczej służbie wojskowej więc z zestrzeleniem zapałki czy też wystrzelaniem punktów do tarczy nie było większych kłopotów. Dlatego też obsługa strzelnic często rozmontowywała przyrządy celownicze w wiatrówkach, aby to strzelanie nieco skomplikować.

   Widzieliście już wcześniej grupę teatralną działającą w latach 50. XX w. w skład której wchodzili członkowie Związku Młodzieży Wiejskiej i Ludowych Zespołów Sportowych z Nowej Wsi. Muszę zatem uzupełnić te informacje o kolejne foto z pierwszym składem ówczesnego LZS Nowa Wieś. 1. Andrzej Kaniecki 2. Kazimierz Baksalara 3. Marian Waśkowiak 4. Edward Oses 5. Zygmunt Szczepański 6. Franciszek Spychała (wygląda na to, że jedyny żyjący z tego składu) 7. Czesław Szczepański 8. Stanisław Oses 9. Henryk Pudurek 10. Stanisław Przewoźny 11. Marian Werner. Dodam, tylko że p. Franciszek Spychała grał także w Chlewiskach (tak, tam też była poważna drużyna piłkarska) i w Kaźmierzu. Przez dziesięciolecia był i nadal jest (chociaż zdrowie nie pozwala na uczestniczenie we wszystkich meczach) wiernym kibicem Czarnych Kaźmierz. Zdjęcie udostępnili Sylwia i Rafał Szczepańscy a w rozpoznaniu zawodników pomogły panie, Mieczysława Szymaniak, Janina Grupa i Helena Oses, za co bardzo dziękuję.

   Kolejne zdjęcia z przedstawienia, które kojarzono z „Przygodami dobrego wojaka Szwejka”. Osobiście nie jestem pewien, bo mundury i swastyka mi się nie zgadzają, ale możliwe, że teatr amatorski nie zwracał uwagi na szczegóły i aktorzy ubierali takie mundury, jakie w danej chwili posiadali.

Więcej…

    Z wielu dostępnych źródeł i dokumentacji fotograficznej wiemy, że Kaźmierz w przeszłości nie był jakąś kulturalnie zacofaną wsią. Przede wszystkim dawniej był miastem, któremu prawa miejskie zostały odebrane przez zaborcę i być może dzięki temu zachowała się tutaj dbałość o zachowanie polskich tradycji i kultury. Wiele pisano już o Chórze MONIUSZKO, który ma wielkie zasługi w krzewieniu patriotyzmu na naszym terenie. Wystawiając sztuki teatralne i operowe chórzyści w znacznym stopniu, przysłużyli się do utrwalenia naszej tożsamości narodowej, na którą składają się wszelkie dzieła kultury, język, obyczaje i symbole. Jednak nie tylko oni dbali o tutejszych miłośników teatru.

Więcej…