Informacje o osobach mających związek z gm. Kaźmierz (tzn. urodzili się tutaj lub mieszkali) i brali czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim. Artykuły powstały na podstawie materiałów zebranych i opublikowanych przez dr Sylwię Zagórską w Obserwatorze Kaźmierskim, a także na podstawie informacji zawartych na stronie http://powstancywielkopolscy.pl/. Jeśli posiadasz informacje o takich osobach ze swojej rodziny lub z grona znajomych, zadzwoń 603811891, lub napisz j.oses@op.pl.
Powstańcy Wielkopolscy

Franciszek Kuster 1899 -
Ur. 29.09.1899 r. w Piersku, syn Jana i Stanisławy. Brał czynny udział z bronią w ręku w Powstaniu Wielkopolskim od 06.01.1919 r. do 18.02.1919 r. w trakcie wypierana Niemców (Grenzschutzu) z ziem Wielkopolski na froncie zachodnim. Walczył o Kamionnę, Kolno, Międzychód i Zbąszyń pod dowództwem porucznika Rogużko. Stopień: starszy szeregowiec. Uchwałą Rady Państwa nr: 12.06-0.956 z dnia 06.12.1957 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

Teofil Kudłaszyk 1890 - 1967
Ur. 04.04.1890 r. w miejscowości Chełmno gm. Pniewy, syn Andrzeja i Zuzanny zd. Gryger, mieszkał w Nowej Wsi, obecnie Kaźmierz. Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim z bronią w ręku od 05.01.1919 r. do 28.02.1919 r. Walczył w składzie Kompanii Pniewskiej o zdobycie Lwówka. W nocy z 7 na 8 stycznia 1919 r. Kompania Pniewska razem z Kompanią Szamotulską uderzyły na Sieraków. Wypad zakończył się pomyślnie. 06.02.1919 r. wojska niemieckie przeszły do ofensywy na odcinku międzychodzkim, kierując główną siłę ataku na miejscowość Kolno. Powstańcy toczyli zacięty bój z przeważającymi siłami wroga, ze zmiennym szczęściem i dużymi stratami po obydwu stronach. 07.02.1919 r. bohaterscy obrońcy Kolna mocnym przeciwuderzeniem rozbili nieprzyjacielskie siły. Po zakończeniu powstania Teofil Kudłaszyk został na własną prośbę zdemobilizowany 28.02.1919 r. Uchwałą Rady Państwa nr: 12.06-0.952 z dnia 06.12.1957 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Zmarł 29.12.1967 pochowany na cmentarzu parafialnym w Kaźmierzu.

Jakub Kucza 1898 - ?
Ur. 16.07.1898 r. w Piersku gm. Kaźmierz, syn Andrzeja i Antoniny, mieszkał w Piersku. Od 14.02.1919 r. w składzie 2 Pułku Artylerii Ciężkiej brał udział w Powstaniu Wielkopolskim pod dowództwem kapitana Czabajskiego w rejonie Poznania, Zbąszynia, Ostrowa Wielkopolskiego aż po granicę z byłym zaborem rosyjskim. Stopień: podporucznik mianowany. Uchwałą Rady Państwa nr: 02.06-0.112 z dnia 06.02.1974 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

Jan Kubiak 1884 - 1979
Ur. 30.12.1884 r. w Sokolnikach Wielkich, syn Wojciecha i Marianny zd. Górnej. Jako ochotnik brał czynny udział z bronią w ręku w Powstaniu Wielkopolskim. Walczył z Niemcami w Poznaniu od 27.12.1918 r. pod dowództwem oficerów Chmielewskiego i Kociałkowskiego. Po opanowaniu miasta pełnił służbę patrolową i wartowniczą na terenie obiektów wojskowych i administracyjnych w Poznaniu do 30.09.1919 r. Uchwałą Rady Państwa nr: 12.17.-0.1046 z dnia 17.12.1958 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Zmarł w 1979 r., pochowany na cmentarzu komunalnym Junikowo w Poznaniu.

Bronisław Kubiak 1888 - ?
Ur. 25.06.1888 r. w Brodziszewie, w gminie Szamotuły, syn Andrzeja i Marii, mieszkał w Nowej Wsi, obecnie Kaźmierz. Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim z bronią w ręku od 07.01.1919 r. do 18.03.1919 r. Walczył w 1 Kompanii Szamotulskiej II Batalionu Czarnkowskiego na froncie nadnoteckim: pod Gulczem, Roskiem, Wrzeszczyną i Miałami, pod dowództwem porucznika Franciszka Przybylskiego. Stopień: starszy szeregowiec. Po zakończeniu powstania zdemobilizowany. Uchwałą Rady Państwa nr: 12.06-0.951 z dnia 06.12.1957 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Kaźmierzu.

Melchior Kruk 1897 - 1982
Ur. 04.01.1897 r. w Chlewiskach, syn Szczepana i Antoniny. Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim od 27.12.1918 r. do 15.02.1919 r. w 3 Kompanii Służby Straży i Bezpieczeństwa Poznań-Jeżyce. Uczestniczył w rozbrajaniu Niemców w mieście i na Dworcu Głównym w Poznaniu, pod dowództwem Zellmera i Leitgebra. Uwolnił 6 polskich marynarzy, aresztowanych przez 6 Pułk Grenadierów Niemieckich przy ul. Grunwaldzkiej w Poznaniu. Od 01.06.1921 r. jako ochotnik brał czynny udział w Powstaniu Śląskim w Kompanii Sztabowej przy Dowództwie Grupy Północnych Powstańców w Lublińcu i Tarnowskich Górach. Po likwidacji Powstania udał się do Francji, gdzie pracował w górnictwie. W 1930 wrócił do Polski. Podczas okupacji był aresztowany przez Niemców i osadzony w więzieniu sądowym w Nowym Tomyślu. Po zwolnieniu musiał meldować się dwa razy dziennie na posterunku niemieckiej żandarmerii w Opalenicy. W kwietniu 1940 r. został wysłany do pracy przymusowej do Niemiec. Uchwałą Rady Państwa nr: 11.10-0.911 z dnia 10.11.1958 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Zmarł 31 stycznia 1982 r., pochowany na cmentarzu parafialnym w Opalenicy.

Wojciech Kozłowski 1891 - 1962
Ur. 17.03.1891 r. w Bytyniu, w gm. Kaźmierz. Syn Łukasza i Franciszki zamieszkały w Bytyniu. Brał czynny udział z bronią w ręku w Powstaniu Wielkopolskim od 02.01.1919 r. do 22.2.1919 r. w Kompanii Opalenickiej pod dowództwem porucznika Klemczaka. Walczył na odcinku zachodnim pod Zbąszyniem, Kolnem, Prusimiem i Kamionną. Bezpośrednio po powstaniu przeszedł do formacji Wojska Polskiego i pełni służbę do sierpnia 1919 r. Uchwałą Rady Państwa nr: 01.09-0.2 z dnia 09.01.1960 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Zmarł 28.11.1962 r., pochowany na cmentarzu komunalnym Junikowo w Poznaniu.

Michała Kosmacz 1898 - 1981
Urodził się 06.09.1898 r. w miejscowości Uścięcice gm. Opalenica, syn Andrzeja i Agnieszki zd. Gawron vel Gawrońskiej. Mieszkał w Kaźmierzu. W 1918 r. ochotniczo przystąpił do Powstania Wielkopolskiego w Opalenicy. Z tworzonych spontanicznie oddziałów powstańczych 02.01.1919 r. sformowano Kompanię Opalenicką, z którą Michał Kosmacz wziął udział w walkach o Zbąszyń, Kruszwicę, Nową Wieś i inne miejscowości. Stopnie: starszy strzelec, starszy szeregowiec, podporucznik mianowany. Uchwałą Rady Państwa nr: 12.22-0.2000 z dnia 22.12.1969 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Zmarł 07.11.1981 r., pochowany na cmentarzu parafialnym w Kaźmierzu.

Maciej Konwiński 1889 - 1945
Ur. 23.02.1889 r. we wsi Rgielsko, pow. Wągrowiec, syn Michała i Katarzyny zd. Kapsa. Mieszkał w Kaźmierzu. Należał do I Kompanii Służby Straży i Bezpieczeństwa w Poznaniu, w której umiejętnie zdobywał oraz magazynował broń i amunicję, przekazaną w momencie wybuchu Powstania Wielkopolskiego walczącym Polakom. Był funkcjonariuszem Posterunku Policji Państwowej w Kaźmierzu, który znajdował się w istniejącym do dziś budynku na obecnej ulicy Dworcowej, gdzie w czasie II wojny światowej mieszkał Niemiec Hasenstab – komendant żandarmerii, zwanej też policją wiejską, będącą jedną z wielu wyspecjalizowanych formacji policyjnych niemieckiej policji porządkowej i gdzie po 1945 r. był Posterunek Milicji Obywatelskiej. W latach 30-tych XX w. pełnił służbę w Kaźmierzu wraz z Wolniakiem i Dachowskim. Zmarł 27.04.1945 r., pochowany na cmentarzu parafialnym przy ul. Nowina w Poznaniu.

Michał Konieczny 1897 - 1977
Urodził się 14.09.1897 r. w Witkowicach, w gminie Kaźmierz, syn Marcina i Apolonii zd. Michalczyk. Wstąpił jako ochotnik do 1 Kompanii Szamotulskiej 09.01.1919 r. i pod dowództwem porucznika Franciszka Przybylskiego walczył z bronią w ręku w rejonie miejscowości: Lubasz, Gulcz, Rosko i Wrzeszczyna. Następnie przydzielony został do Inowrocławia do 56 Pułku Piechoty i brał udział w oswobodzeniu Pomorza. Zwolniony z Wojska Polskiego 15.05.1921 r. Do 1939 r. pracował w firmie HCP Poznań. W czasie okupacji wysiedlony do Włoszczowy koło Kielc. Uchwałą Rady Państwa nr: 12.22-0.2004 z dnia 22.12.1969 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Zmarł w 1977 r., pochowany na cmentarzu komunalnym Junikowo w Poznaniu

Łukasz Konieczny 1897 - 1996
Urodził się 10.10. 1897 r. w Gorgoszewie gm. Kaźmierz, syn Antoniego i Anny zd. Potkowiak, mieszkał w Wilkowie, w gminie Duszniki. Brał czynny udział z bronią w ręku jako powstaniec od 28.12.1918 r. do 18.02.1919 r. w dzielnicy Poznań – Jeżyce. Pełnił służbę w Wojsku Polskim do 09.07.1921 r. w 3 Pułku Lotniczym Poznań - Ławica. W roku 1939 został zmobilizowany na II wojnę światową. Dostał się do niewoli niemieckiej, z której wrócił w 1940 r. W roku 1941 został ze swego gospodarstwa w Wilkowie, w gminie Duszniki, przesiedlony przez Niemców do położonej w tej samej gminie wsi Brzoza, gdzie pracował jako robotnik do końca wojny. Uchwałą Rady Państwa nr: 03.15-0.79 z dnia 15.03.1958 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Zmarł 29 września 1996 r. w Wilkowie gm. Duszniki Wlkp., pochowany na cmentarzu w Wielkiej Wsi pow. Poznań.