Powstańcy Wielkopolscy

   Adamczewski Michał, urodził się 13.08.1897 r. w Chlewiskach, w gminie Kaźmierz, syn Szczepana i Katarzyny. Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim od 01.02.1919 r. w walkach pod Budzyniem i Chodzieżą pod dowództwem porucznika Skotarczaka w 4 Pułku Strzelców Wielkopolskich. 02.04.1919 r. został przydzielony do 9 Pułku Strzelców Wielkopolskich, a następnie do Batalionu Wartowniczego i oddziału demobilizacyjnego 57 Pułku Piechoty. Zwolniony z wojska 04.05.1921 r. Uchwałą Rady Państwa nr: 03.29-0.173 z dnia 29.03.1971 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

   Urodził się 11.03.1897 r. w Brzeźnie, w gminie Kaźmierz, syn Walentego i Franciszki, mieszkał w Witkowicach, zmarł 01.12.1975 r., pochowany na cmentarzu parafialnym w Kaźmierzu. Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim z bronią w ręku w od 07.01.1919 r. do 04.02.1919 r. Walczył w 1 Kompanii Szamotulskiej II Batalionu Czarnkowskiego na froncie nadnoteckim pod Gulczem, Roskiem, Wrzeszczyną i Miałami. Dnia 04.02.1919 r. został ranny w lewą nogę podczas walki o zdobycie Wrzeszczyny. Po zakończeniu powstania zdemobilizowany. Uchwałą Rady Państwa nr: 12.06-0.951 z dnia 06.12.1957 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Zmarł 01.12.1975, pochowany na cmentarzu parafialnym w Kaźmierzu.

   Rolnik mieszkaniec wsi Sokolniki Małe. Urodzony 7 listopada 1895 r. w Kąsinowie. Syn Andrzeja (1859-1940) i Józefy (1871-1950) zd. Krusickiej. Ochotnik 1 Kompani Szamotulskiej później Baon Czarnkowski. Walczył pod Czarnkowem, Roskiem. Uczestnik walk pod Gniewkowem i przy zajęciu Pomorza. Stopień - kapral. Po wybuchu II wojny światowej został przez Niemców wraz z rodziną wysiedlony ze swojego gospodarstwa w Sokolnikach Małych i wywieziony na tereny tak zwanej Generalnej Guberni. Zmarł 23 stycznia 1942 r. w Starym Załuczu wsi leżącej obecnie w granicach województwa lubelskiego, a pochowany został na cmentarzu w leżącej nieopodal wsi Babsk.

Więcej…

   Mieszkaniec wsi Gorszewice. Urodził się 19.10.1897 r. w Krzeszkowicach (gm. Szamotuły) syn Marcina i Antoniny zd. Walkowiak. Służbę wojskową od 18.10.1916 r. do 25.11.1918 r. odbywał w armii niemieckiej. Żołnierz Powstania Wielkopolskiego, walczył w bitwach pod Rawiczem, Wilnem, Grodnem i Modlinem. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej w roku 1920. Pozostał w służbie czynnej Wojska Polskiego do 13.07.1921 r. Dnia 21.03.1921 r. awansowany na stopień bombardiera. W listopadzie 1940 r. wraz z rodziną został wypędzony przez Niemców do wsi Rachanie w województwie lubelskim, gdzie zmarł 20.07.1942 r. Odznaczony Krzyżem Walecznych.

   Urodzony 6 sierpnia 1895 r. w Napachaniu (gm. Rokietnica), syn Michała i Katarzyny zd. Ciborek. Brał czynny udział w Powstaniu Wlkp. z bronią w ręku w okresie od 7 stycznia 1919 r. do 20 lutego 1919 r. Dnia 10 stycznia 1919 r. walczył w składzie Kompanii Szamotulskiej pod dowództwem por. Franciszka Przybylskiego w zdobywaniu miejscowości Gulcz i Rosko na odcinku nadnoteckim. Po zakończeniu powstania do dnia 20 listopada 1920 r. pozostał w służbie czynnej Wojska Polskiego. Michał Gawlak zmarł w 1968 r. pochowany został na cmentarzu w Kaźmierzu.

    Urodził się 14.08.1896 roku w Sarbii, (pow. Szamotuły). Syn Antoniego i Wiktorii. W 1916 roku został powołany do armii niemieckiej i walczył na zachodnim froncie pierwszej wojny światowej. Po podpisaniu rozejmu 11.11.1918 r. wrócił do Sarbii. Od 9.01.1919 r. do 20.02.1919 r. jako ochotnik walczył w Powstaniu Wielkopolskim w szeregach Kompanii Pniewskiej w okolicach Międzychodu. Po zakończeniu walk powstańczych pozostał w czynnej służbie wojskowej. 26.03.1919 roku został przydzielony do 5 Kompanii, II Batalionu Czarnkowskiego. 1.05.1919 r. został przeniesiony do 1 Pułku Ułanów Wielkopolskich, który w ramach unifikacji polskich sił zbrojnych od 7.01.1920 r. nosił nazwę: 15 Pułk Ułanów Poznańskich. W szeregach tej jednostki walczył od 1.08.1919 r. do 10.10.1920 r. w wojnie polsko-bolszewickiej na froncie litewsko-białoruskim biorąc udział w bitwach pod Mińskiem i Bobrujskiem.

Więcej…

   Syn Jana, urodził się 22.10.1889 r. w Kaźmierzu, w powiecie szamotulskim. Szkołę Powszechną ukończył w Kaźmierzu. 21.11.1905 r. wstąpił do Przygotowawczej Szkoły Podoficerskiej w Poczdamie. Po dwóch latach nauki, jako zawodowy podoficer, został przeniesiony do 29. Pułku Piechoty w Trewirze. Pierwszego dnia mobilizacji w 1914 r. w stopniu sierżanta wyruszył z wyżej wymienionym pułkiem na zachodni front pierwszej wojny światowej. 22.08.1914 r. został lekko ranny i wrócił do Niemiec. Po krótkim leczeniu 1.10.1914 r. ponownie skierowano go na front z 237. Rezerwowym Pułkiem Piechoty. 15.04.1915 r. po raz drugi został ranny w bitwie pod Ypres (czytaj: ipr) w Belgii. Z powodu doznanych ran przebywał w szpitalu polowym w Staden w Belgii. Po wyleczeniu wrócił do swojej formacji. Przez cały okres działań wojennych walczył na froncie zachodnim, pełniąc funkcję zastępcy oficera.

Więcej…

   Mieszkaniec Bytynia, przewodniczący oddziału szamotulskiego Związku Zawodowego Techników i Pracowników Umysłowych Przemysłu Spirytusowego i Fermentacyjnego (Gorzelnia Bytyń). W czasie plebiscytu na Warmii i Mazurach (lipiec 1920) pracował w charakterze zastępcy przewodniczącego komisji kontroli plebiscytowej na powiat ostródzki. Wskutek napadu niemieckich bojowników, ciężko poraniony został pozostawiony bez przytomności na dworcu „Gilgenburg” Dąbrowno, dzięki temu uratował życie.

   Rolnik z Dolnego Pola ur. 21 maja 1899 r. w Kaźmierzu. Syn Jana i Katarzyny zd. Adamskiej. Mieszkaniec wsi Dolne Pole. Ochotnik 1 Pułku Artylerii Lekkiej Wielkopolskiej. Wojsko Polskie do 03.1921 w stopniu kaprala. Uczestnik walk pod Zdunami. Zmarł 02.09.1950 r. pochowany na cmentarzu parafialnym w Kaźmierzu.